Πελματιαία Απονευρωσίτιδα

Γενικά: η πελματιαία απονεύρωση είναι μια ταινία συνδετικού ιστού που διατρέχει το πέλμα από τα δάκτυλα μέχρι την πτέρνα. Ο ρόλος της είναι να υποστηρίζει και να διατηρεί το σχήμα της ποδικής καμάρας. Όταν η απονεύρωση υποβληθεί σε υπερβολικές καταπονήσεις, μπορεί να ερεθιστεί και να προκληθεί φλεγμονή. Η κατάσταση αυτή ονομάζεται πελματιαία απονευρωσίτιδα.

Αίτια: Οτιδήποτε αυξάνει τις φορτίσεις στο πόδι μπορεί να καταπονήσει την πελματιαία απονεύρωση. Συνεπώς, η αύξηση του σωματικού βάρους ή η συνεχής άρση βαρέων αντικειμένων, η αύξηση της απόστασης που βαδίζει ή τρέχει κανείς καθημερινά, τα ακατάλληλα υποδήματα και η παρουσία διαταραχών της ποδικής καμάρας (κοιλοποδία ή πλατυποδία) μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή.

Συμπτώματα: Τυπικά η πάθηση εκδηλώνεται με πόνο στο πέλμα οπουδήποτε από την βάση της φτέρνας μέχρι την ποδική καμάρα. Ο πόνος επιδεινώνεται με την βάδιση ή μετά από ορισμένες δραστηριότητες όπως την άθληση. Σε προχωρημένες ή χρόνιες καταστάσεις, μπορεί να προκληθεί μερική ρήξη σε κάποιες από τις ίνες της απονεύρωσης. Η ολική ρήξη συμβαίνει  συνήθως μετά από τραυματισμό και συνοδεύεται από οξύ πόνο και ξαφνική εμφάνιση πλατυποδίας. Τέλος σε χρόνιες καταστάσεις μπορεί να εμφανιστεί μια οστική προεξοχή στην βάση της πτέρνας, η επονομαζόμενη άκανθα πτέρνης. Η εμφάνιση της συνοδεύεται συχνά από επιδείνωση των συμπτωμάτων.

Διάγνωση: Η διάγνωση τίθεται από την κλινική εξέταση και την διενέργεια μυοσκελετικού υπερηχογραφήματος. Η ακτινογραφία χρειάζεται όπου υπάρχει άκανθα πτέρνης. Επί υποψίας ρήξης της πελματιαίας απονεύρωσης, μπορεί να χρειαστεί μαγνητική τομογραφία στην περιοχή.

Θεραπεία: Η θεραπεία της πελματιαίας απονευρωσίτιδας περιλαμβάνει πάντοτε μέτρα όπως ανάπαυση, μείωση του σωματικού βάρους, τροποποίηση του προπονητικού προγράμματος σε αθλητές και την χρήση ειδικών πελμάτων ή άλλων ορθωτικών μέσων όπως νάρθηκες. Η εφαρμογή πάγου και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα αποτελούν την πρώτη γραμμή θεραπείας. Η φυσιοθεραπεία συνήθως ακολουθεί την φαρμακευτική αγωγή.  Η χρήση κρουστικού υπερήχου κατά την φυσιοθεραπεία είναι αρκετά αποτελεσματική. Η ενέσιμη θεραπεία γενικά εφαρμόζεται όταν αποτύχει η συντηρητική αντιμετώπιση ή όταν συνυπάρχει κάποια μικρή ρήξη του τένοντα. Η κορτιζόνη αποφεύγεται, καθώς μπορεί να προκαλέσει ολική ρήξη της απονεύρωσης. Η χρήση αυτόλογων αιμοπετάλιων (PRP) δεν έχει επιπλοκές και επισπεύδει την επούλωση και αποκατάσταση της απονεύρωσης. Η έγχυση εκτελείται με τον πιο σύγχρονο τρόπο, δηλαδή με υπερηχογραφική καθοδήγηση. Έτσι, ο ασθενής μπορεί να είναι σίγουρος πως η ένεση στην οποία υποβλήθηκε έγινε με απόλυτη ακρίβεια και ασφάλεια.