Παθήσεις στροφικού πετάλου – τενοντίτιδα και ρήξη

Το στροφικό πέταλο αποτελεί μια περιοχή του ώμου στην οποία προσφύονται οι τένοντες πολλών μυών. Οι μυς αυτοί όχι μόνο συνεργάζονται για τις διάφορες κινήσεις του ώμου αλλά συνεισφέρουν και στην σταθερότητα της άρθρωσης. Ωστόσο, οι τένοντες των μυών αυτών είναι ιδιαίτερα επιρρεπείς σε φλεγμονές και ρήξεις τόσο λόγω υπέρχρησης όσο και λόγω κακώσεων. Οι πιο συχνά πάσχοντες τένοντες είναι αυτοί του στροφικού πετάλου, με τους υπόλοιπους να ακολουθούν σε συχνότητα.

Οι τενοντίτιδες και οι ρήξεις στην περιοχή του ώμου εκδηλώνονται κυρίως με πόνο που επιδεινώνεται με τις κινήσεις και αδυναμία της περιοχής. Η διάγνωση τίθεται από το ιστορικό και την κλινική εξέταση, και μπορεί να επιβεβαιωθεί με την βοήθεια του μυοσκελετικού υπερήχου. Με τον υπέρηχο μπορεί να διαπιστωθεί αν πρόκειται για φλεγμονή ή για ρήξη και να εντοπιστεί επακριβώς η εστία του προβλήματος.

Οι παθήσεις των τενόντων του ώμου αντιμετωπίζονται αρχικά με ανάπαυση και εφαρμογή πάγου στην περιοχή. Τα αντιφλεγμονώδη από του στόματος αποτελούν συνήθως την πρώτη γραμμή θεραπείας, όπου δεν υπάρχει αντένδειξη για την χρήση τους. Η φυσιοθεραπεία μπορεί επίσης να βοηθήσει σημαντικά, είτε ως μονοθεραπεία είτε συμπληρωματικά με την φαρμακευτική αγωγή. Σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να εφαρμόζεται ενέσιμη θεραπεία. Οι ενέσεις αυτές παραδοσιακά γίνονταν με κορτιζόνη, ενώ πλέον μπορούν να χρησιμοποιηθούν βιολογικές θεραπείες όπως αυτόλογα αιμοπετάλια (μέθοδος PRP). Οι ενέσεις αυτές εκτελούνται με τον πιο σύγχρονο τρόπο, δηλαδή με υπερηχογραφική καθοδήγηση. Έτσι, ο ασθενής μπορεί να είναι σίγουρος πως η ένεση στην οποία υποβλήθηκε έγινε με απόλυτη ακρίβεια και ασφάλεια. Σε εξαιρετικά βαριές περιπτώσεις όπου υπάρχει μαζική ρήξη των τενόντων, είναι απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση – αρθροσκόπηση του ώμου.

Η αποκατάσταση διαφέρει ανάλογα με το αν πρόκειται για τενοντίτιδα, ρήξη ή συνδυασμό και των δύο. Γενικά οι ρήξεις απαιτούν ακινητοποίηση για μακρύτερο χρονικό διάστημα καθώς και περισσότερο χρόνο αποθεραπείας με ασκήσεις ή φυσιοθεραπείες. Η επιλογή του καταλληλότερου προγράμματος αποθεραπείας καθώς και η παρακολούθηση του ασθενούς θα πρέπει να γίνεται μετά από λεπτομερή εκτίμηση από τον θεράποντα ιατρό.